ΛΑBΡΑΚΙ

 Σε αυτό το ιδιαίτερο ψάρεμα, οι απνεϊστικές δυνατότητες έρχονται απλά να συμπληρώσουν την τεχνική, την εξυπνάδα, την προσαρμοστικότητα αλλά κυρίως το κυνηγετικό ένστικτο του υποβρύχιου κυνηγού. Υπάρχουν δυσκολίες που κρύβονται πίσω από το φαινομενικά εύκολο αυτό ψάρεμα. Πρώτη, ίσως, ανάμεσά τους είναι οι συνθήκες ψαρέματος. Με τα λαβράκια περισσότερο ενεργά και ευάλωτα τους πιο κρύους μήνες, όπως ο φετινός Μάρτης, ο δύτης, πέρα από τις χαμηλές θερμοκρασίες, θα πρέπει να πολεμήσει και το παγωμένο νερό. Με την υποθερμία να είναι πιο κοντά από ποτέ, τα πράγματα δυστυχώς μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα.

 Οι βροχοπτώσεις αλλά και η προτίμηση που δείχνουν τα ψάρια αυτά σε εκβολές ποταμών, σε συνδυασμό με τις άσχημες καιρικές συνθήκες που ανακατεύουν υποβρυχίως τα πάντα, κάνουν την ορατότητα ένα από τα σημεία-κλειδιά που εύκολα καθορίζει την επιτυχία ή την αποτυχία.

 Με διαύγεια μικρότερη από μισό μέτρο, ο κυνηγός καλείται να προσαρμοστεί άμεσα και ουσιαστικά εκτελώντας βολές καθαρά από ένστικτο ακόμη και σε σκιές που μπορεί να περνούν δίπλα του. Αλλο ένα σημαντικότατο σημείο που χρήζει προσοχής είναι η κατανόηση του τρόπου που κινούνται τα ψάρια σε μία περιοχή αλλά και του τρόπου με τον οποίο "δουλεύει" ένας τόπος.

 Δεν είναι καθόλου σπάνιο ένας ψαρότοπος να είναι τη μία στιγμή απελπιστικά νεκρός, ενώ λίγες ώρες αργότερα να εντυπωσιάζει με την κίνηση ψαριών. Στον τομέα των όπλων όλα εξαρτώνται από την ορατότητα των υδάτων αλλά και το μέγεθος των θηραμάτων.

'Οπλο γενικής χρήσης και εφαρμογής θεωρείται ένα λαστιχοβόλο με μήκος σωλήνα 82 ή 87 εκατοστών, μαλακά 17άρια λάστιχα και βέργα 6,3 ή 6,5 χιλιοστών. Βέβαια, όπως είπαμε, εάν η ορατότητα είναι περιορισμένη σε μόλις μερικά... εκατοστά, τότε ακόμη και ένα μικρό αεροβόλο με πεντάενα μπορεί να χαρίσει ανέλπιστα μεγάλα θηράματα.

 Το ίδιο ισχύει και όταν τα νερά είναι πολύ καθαρά. Εκεί σπανίως τα ψάρια θα πλησιάσουν πολύ κοντά, επομένως ένα όπλο ακόμη και 110 εκατοστών μπορεί να μη θεωρείται υπερβολή. Η τοποθέτηση ενός μουλινέ είναι μια ακόμη μεγάλη συζήτηση όταν ψαρεύουμε λαβράκια.

 Ακόμη και μεγάλα σε μέγεθος λαβράκια, πολλές φορές δεν απαιτούν τη χρήση του εν λόγω εξαρτήματος.

 Στην περίπτωση που η βολή είναι άσχημη, εάν ο δύτης αφήσει το όπλο και παρακολουθήσει την πορεία του ψαριού, θα διαπιστώσει ότι σύντομα αυτό θα αναζητήσει καταφύγιο σε κάποια πέτρα ή ακόμη και μέσα στα φύκια. Βέβαια η τακτική αυτή προϋποθέτει πως η ορατότητα επιτρέπει την παρακολούθηση του ψαριού.

Ευτυχώς ή δυστυχώς, όμως, οι εκπλήξεις που πάντα κρύβει η θάλασσα είναι εκείνες που για μερικούς κάνουν τη χρήση του μουλινέ απαραίτητη. Η ιδανική λύση ίσως στο αιώνιο αυτό ερώτημα θα ήταν η τοποθέτηση ενός εντελώς μινιμαλιστικού μουλινέ που θα παρέχει μεν κάποια μέτρα σχοινιού, χωρίς όμως να εμποδίζει τις μετακινήσεις του όπλου.

  Το καρτέρι, είτε σε στατική είτε σε δυναμική μορφή, είναι η πλέον ενδεδειγμένη τεχνική στο λαβράκι. Μπορεί το βάθος να είναι μικρό, όμως αυτό ακριβώς είναι που κάνει το ρηχό καρτέρι ακόμη πιο τεχνικό.

 'Ολα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Οι κινήσεις των ποδιών κατά την κολύμβηση, η θέση του όπλου όσο ο δύτης είναι στην επιφάνεια, ενώ, τέλος, ακόμη και η ένταση των αναπνοών πριν από την κατάδυση, είναι μερικά από τα πράγματα που μπορεί να επηρεάσουν την έκβαση της όλης προσπάθειας.

Στον βυθό, πλέον, πρωταρχικό ρόλο θα παίξει η πλευστότητα. Λιγότερα βάρη θα κάνουν τον δύτη να κινείται εύκολα από το κύμα ή θα τον αναγκάσουν να ασκεί μεγαλύτερη ένταση στο χέρι που χρησιμοποιεί για να κρατιέται.

  Το κρύψιμο δεν χρειάζεται να είναι άψογο. Ισως μάλιστα ένας εκτεθειμένος δύτης να είναι πιο ελκυστικός για ένα λαβράκι. Το χέρι με το όπλο καλό είναι να είναι λυγισμένο προς τα πίσω, ενώ ιδίως σε θολά νερά οι ερευνητικές κινήσεις του κεφαλιού κρίνονται απαραίτητες.

Μόλις το θήραμα εντοπιστεί, το σώμα του δύτη πρέπει να οπισθοχωρεί υποδηλώνοντας φόβο, ενώ παράλληλα το χέρι με το όπλο ευθυγραμμίζεται με την πορεία του ψαριού. Το λαβράκι μπορεί να πλησιάσει άφοβα και κατά μέτωπο, αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα μείνει ήρεμο παρατηρώντας τον δύτη.

 Πολλές φορές και ενώ το ψάρι κινείται ευθεία προς τον δύτη, με μια αστραπιαία κίνηση εκτελεί αναστροφή και εξαφανίζεται αφήνοντας μία μάλλον πικρή γεύση στο στόμα του κυνηγού.

 Για τον λόγο αυτό, καλό είναι οι βολές να εκτελούνται κατά μέτωπο ενώ το ψάρι ακόμη πλησιάζει.  Ακόμη και έτσι, δεν είναι λίγες οι φορές που το λαβράκι θα προλάβει να αντιδράσει δεχόμενο τη βέργα στο πλάι ή και αποφεύγοντάς την εντελώς.

 Τέλος, το έρμα που θα χρειαστεί ο κυνηγός των ρηχών αυτών νερών είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στον τομέα του εξοπλισμού. Λόγω του μειωμένου βάθους αλλά και της παχιάς στολής που μπορεί να φλερτάρει ακόμη και με τα 10 χιλιοστά πάχους, τα βαρίδια είναι εκείνα που καλούνται να καταπολεμήσουν την άνωση που προκύπτει.

 Το μυστικό βρίσκεται στη σωστή κατανομή του συνόλου του έρματος πάνω στο σώμα του δύτη. Με κυριότερο αεροφόρο χώρο τους πνεύμονες, πέρα από τη ζώνη με τα βάρη, ένα γιλέκο βαρών που εφαρμόζεται στην πλάτη κρίνεται ιδανικό για τη σωστή ρύθμιση της πλευστότητας.

Kείμενο - Φωτογραφίες: Σπύρος Mαρίνης  Πηγή http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23381&subid=2&pubid=63629308